Leczenie 

Nie ma dotychczas leków skutecznie leczących przewlekłe zapalenie limfocytowe niszczące tarczycę, dlatego leczenie choroby Hashimoto polega na leczeniu niedoczynności tarczycy syntetycznymi hormonami tarczycy. Lewotyroksyna jest zbliżona do hormonu , który wytwarza tarczyca i ma takie samo działanie. Regularne przyjmowanie brakujących hormonów tarczycy prowadzi do normalizacji stężenia TSH i powrotu do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Większość chorych zdiagnozowanych na początku choroby, można leczyć ambulatoryjnie. Jednak u osób z późną diagnozą i z ciężką niedoczynnością tarczycy lub dodatkowo ze współistniejącymi poważnymi chorobami (np. chorobą serca), może być konieczne leczenie szpitalne.

Lewotyroksynę należy przyjmować regularnie, najlepiej o tej samej porze, zwykle rano, koniecznie na czczo, około 30–60 minut przed posiłkiem. Lekarz ustala dawkę początkową leku indywidualnie w przypadku każdego pacjenta, w zależności od stopnia niedoczynności tarczycy i współistniejących chorób. Decyzję o leczeniu utajonej niedoczynności tarczycy podejmuje się indywidualnie w przypadku każdego chorego. Następnie lekarz przeprowadza kontrolne oznaczenie stężenia TSH i na podstawie jego wyniku modyfikuje dawkę leku. W dniu oznaczania stężenia TSH chory nie powinien przed badaniem przyjmować lewotyroksyny (lek należy przyjąć po pobraniu krwi). Początkowo konieczne mogą być częstsze kontrole tzw. trójki tarczycowej ( TSH , FT3, FT4) (co ok. 6–12 tyg.), natomiast po stabilnym wyrównaniu niedoczynności tarczycy kontrole mogą być rzadsze. Należy poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich innych przyjmowanych lekach, niektórych leków nie należy bowiem przyjmować razem z lewotyroksyną.